Lichaamsgerichte therapie heeft een voedend effect op jouw relaties

Momenteel ben ik bezig met een studie rond hechting (hechtingsstijlen volgens Bowlby) en de polyvagaaltheorie (volgens Stephen W. Porges). In één van de vorige artikels schreef ik rond de hechtingsstijlen. Zoals ik er beschreef zijn er vier stijlen die gebaseerd zijn op twee ankers: het al dan niet angstig zijn voor verlating en het al dan niet vermijden van intimiteit en binding. Voor meer info kan je de blogpost “Relaties” lezen.

Nu, als ik er het wetenschappelijk onderzoek bijhaal van Stephen W. Porges (de Polyvagaaltheorie) dan zie je een duidelijke biologische/neurologische verklaring voor onze angsten en vermijdingen. Ik doe een poging om het hieronder in mensentaal uit te leggen :).

Polyvagaaltheorie

Onderzoek wijst uit dat ons zenuwstelsel een grote invloed heeft op ons overlevingsgedrag. Hiervoor wil ik even door de geschiedenis vliegen. 

Reptielen hebben als overlevingsmechanisme om zich te immobiliseren. Als er gevaar dreigt, dan gaan ze bevriezen. Doen alsof ze dood zijn. Een shutdown van organen, vermindering van zuurstof in het lichaam. Zoals we weten, evolueert de natuur. Er kwam een nieuwe soort: het zoogdier. Zij hebben nog steeds dat immobiliserende verdedigingssysteem, maar er werd iets toegevoegd nl: de mogelijkheid om zich te mobiliseren (vechten en vluchten) Ze krijgen hierdoor meer zuurstof in hun lijf om in actie over te gaan. Daarnaast hebben zij ook de ander nodig om te overleven. Vandaar de kudde koeien, herten, …. Dit derde overlevingsgedrag heet het sociale- betrokkenheidssysteem (veiligheid, wederkerigheid, verbinding). Als zoogdieren zich niet veilig voelen, dan schakelen ze eerst over naar het mobiliserende verdedigingssysteem (vechten, vluchten). Als dat niet lukt dan vertonen ze  het oeroude immobiliserende verdedigingsgedrag (blokkeren, doen alsof ze doodvallen) die ze van de reptielen geërfd hebben. Dit is een biologisch/neurologisch proces. 

Volgens de Polyvagaaltheorie gebeurt hetzelfde bij de mens. We hebben het systeem geërfd van onze voorouders. We hebben dus 3 mogelijke manieren om om te gaan met situaties. Het meest gezonde is natuurlijk een situatie waar je je veilig voelt, in verbinding met de ander. Het overschakelen naar het oeroude immobiliserende gedrag gebeurt op een onbewust manier. Je hebt er geen controle over. Dit kan zich vertalen in flauwvallen, dissociëren, blokkeren.

Hechting

Tijdens de eerste levensjaren zijn je ouders/verzorgers het cruciale voorbeeld. Je leert je te hechten. Je maakt een bepaald overlevingsmechanisme aan als het niet veilig voelt voor jou. Er ontstaat angst voor verlating. Of er ontstaat vermijding van intimiteit/binding. Of allebei.

Een veilig gehecht persoon zal dus vooral het sociale-betrokkenheidssysteem inschakelen. Niet veilig gehechte kinderen, en dus ook later volwassenen, kunnen vluchten (vermijden van intimiteit) en schakelen het mobiliserende verdedigingssysteem in. Nog anderen kunnen zo in angst zijn om verlaten te worden dat ze of blijven vechten voor een persoon en hun emoties (mobiliserend gedrag), of gewoon bevriezen/blokkeren (het oeroude immobiliserende overlevingsgedrag).

Lichaamsgerichte therapie

Het is belangrijk dat we bewust worden van onze mechanismen.  Dat we eerst en vooral begrijpen waarom we maar niet de juiste partner vinden, of waarom we steeds in dezelfde situaties terecht komen. Dat onze ouders, het eerste voorbeeld, de toon geslagen hebben. Eenmaal we dit begrijpen, kunnen we overschakelen naar vernieuwing. Als we de neurologie en biologie (Polyvagaaltheorie) erbij nemen en ook lichaamsbewuster worden, kan dit de sleutel vormen naar heling en vernieuwing. Het werken met ademhaling zorgt voor een minder gespannen lichaam. Je kan hierdoor terug verbinding voelen met je lichaam en dus met jezelf. Dit kan een manier zijn om uit de dissociatie te komen. Je kan bepaalde bewegingen maken die je borstkas en diafragma meer ruimte geven, waardoor er meer zuurstof in je lijf, je organen komt. Lichaamsgerichte therapie is volgens mij de manier om lichaam en geest te verbinden en voor jezelf manieren te vinden om te groeien.

Indien je benieuwd bent naar meer, kan je altijd contact opnemen met mij. Een intakegesprek in gratis. Voor meer info, zie www.rebody-remind.org 

Dit artikel is gebaseerd op de Polyvagaaltheorie van Stephen W. Porges zie boek: De Polyvagaaltheorie en de transformerende ervaring van veiligheid - Traumabehandeling, sociale betrokkenheid en gehechtheid.

Warme groet,

Stephanie