Het kind in ons

3 Maand is ons dochtertje nu. En wat leer ik veel bij dankzij haar. Deze blogpost gaat over het kind, maar vooral ook, over het kind in onszelf.

Sinds een 2-tal weken heeft Lena haar rechter vuistje ontdekt. Ze houdt het dan hoog in de lucht en kijkt ernaar. Telkens opnieuw en opnieuw en opnieuw...kijkt ze er vol verwondering naar. Ze maakt hierdoor het kind in mij wakker en toont me hoe we de dingen als volwassen zo als vanzelfsprekend ervaren. Dat ze eigenlijk heel speciaal kunnen zijn. 

Lena heeft dus patronen ontdekt. Patronen buiten zichzelf: ze ontdekt vormen, structuren...Ze merkt op hoe dingen veranderen, zoals het bewust worden dat licht kan dimmen en dat alles dan verandert. Daarnaast, en misschien wel interessanter, heeft zij patronen ontdekt binnen in haar lichaampje. Ze wordt zich gewaar van hoe haar lijf aanvoelt. Ze voelt bijvoorbeeld de kracht om te willen zitten. Ze wordt zich gewaar van haar botjes, van haar spiertjes en zoekt uit wat ze ermee kan doen…

Ook met haar stem experimenteert ze. Elke dag opnieuw leert zij iets nieuws  over zichzelf. Ze blaast belletjes, er komt lucht uit. Ze zet er wat kracht achter, er komt klank uit.

En dan hebben we nog haar emoties. Haar blik spreekt boekdelen. Ze communiceert met een soort zuiverheid. Als ze boos is, zal je het horen. Als ze pijn heeft, zal ze om steun en support vragen. Als ze blij is, zal ze jou de mooiste glimlach geven. Maar alles is zo puur, zo zuiver...

Verwondering, experimenteren, zuiverheid. Dit zijn nog maar enkele aspecten van het kind zijn. Waar zijn ze bij ons gebleven? Zijn wij nog verwonderd voor de liefde die we geven en ontvangen? Experimenteren wij nog genoeg met wat we kunnen en niet kunnen? Communiceren wij nog in zuiverheid? Ooit zijn wij kind geweest. Ooit was dit onze natuur. Misschien ligt het onder het stof, maar het is niet weg! Ga dat kind in jou herontdekken. Je zal zien dat er veel meer kleur in je leven zit dan je denkt!